پروتکل HTTP چیست؟

پروتکل‌های اینترنتی به عنوان مهم‌‌ترین و پرکاربردترین استاندارد برای تبادل اطلاعات در شبکه‌‌های اینترنتی شناخته می‌شوند. پروتکل HTTP یا Hyper Text Transfer Protocol یکی از استانداردهای پرکاربرد تعریف شده برای شبکه‌های اینترنتی است که مدتی بعد از ساخت اولین سایت‌ها ایجاد شد. این استاندارد به تدریج توسعه پیدا کرد و کنسرسیوم جهانی وب (W3C) وظیفه توسعه و نظارت این پروتکل را بر عهده گرفت. این پروتکل وظیفه برقراری ارتباط میان سرور و کلاینت را در یک شبکه کامپیوتری برعهده دارد. به عبارتی دیگر این پروتکل مسئولیت برقراری ارتباط بین سرویس دهندگان و سرویس گیرندگان وب را برعهده دارد تاریخچه پروتکل HTTP تیم برنرز لی، طراح و پیشنهاد دهنده وب جهانی که اکنون تحت عنوان WWW برای نخستین بار پروتکل انتقال ابرمتن را به همراه ساختار اولیهٔ زبان نشانه‌گذاری ابرمتن (HTML) در یک وب سرور ساده و یک مرورگر مبتنی بر متن ارائه داد. در این نسخهٔ اولیه تنها روش درخواست (Request Method) موجود GET و تمامی پاسخ‌ها به زبان HTML بودند. نخستین نسخهٔ مستند پروتکل انتقال ابرمتن نسخهٔ ۰٫۹ آن بود که در سال ۱۹۹۱ منتشر شد. ویژگی های اصلی پروتکل مشتری-سرور،کاری که می تواند انجام دهد و کاربردهای مورد نظر آن: حافظه نهان HTTP ذخیره سازی برای وب سایت های سریع بسیار مهم است. کوکی های HTTP نحوه کار کوکی ها با RFC 6265 تعریف شده است. در هنگام ارائه درخواست HTTP ، یک سرور می تواند یک هدر تنظیم HTTP با پاسخ HTTP ارسال کند. سپس مشتری مقدار کوکی را با هر درخواست به همان سرور در قالب هدر درخواست کوکی برمی گرداند. کوکی همچنین می تواند تنظیم شود که در تاریخ معینی منقضی شود یا به یک دامنه و مسیر خاص محدود شود. این پروتکل ارتباط بین سرور و کلاینت را در یک شبکه کامپیوتری برقرار می کند. در واقع مرورگر اینترنت نصب شده در کامپیوتر کاربر نقش کلاینت را ایفا میکند و با نرم افزاری که در سیستم سرور نصب شده ارتباط برقرار کرده و طبق استانداردهای تعریف شده محتوی را رد و بدل می کند و در این میان درخواست های مکرری از کلاینت به سرور فرستاده شده و پاسخ آن از سمت سرور به کاربر فرستاده می شود. ارتباط بین کلاینت و سرور در پروتکل http از طریق پورت ۸۰ انجام میشود و به مجموعه اطلاعات رد و بدل شده بین دو سیستم نشست یا session گفته می شود و همچنین اگر ارتباط بین دو سیستم به صورت ایمن و رمزنگاری شده باشد یک حرف s به این پروتکل اضافه میشود و به صورت https مشخص میشود که نشان دهنده ایمنی ارتباط است.